در سختيها سازگار باش

دنيا براى هيچكس يكسره نميرود،و چرخ روزگار هميشه بر طبق دلخواه نمى چرخد،زندگى هزاران نشيب و فراز دارد،ممكن است انسان به بيمارى سختى مبتلا شود،ممكن است بيكار و خانه نشين گردد،ممكن است مال و ثروتش را از دست داده تهيدست شود،و صدها از اين قبيل حوادث كه براى همه كس امكان وقوع دارد.

زن و شوهرى كه دست بيعت را به هم داده پيمان زناشويى را امضاميكنند بدان منظور است كه در همه حال با هم و يار و غمخوار همديگرباشند،بايد پيمان زناشويى چنان استوار و رشته الفت و محبت به قدرى نيرومند باشد كه در همه حال بر سر عهد و پيمان خويش باقى بمانند، در خوشى و ناخوشى با هم باشند،در بيمارى و سلامتى،در حال وسعت وتنگدستى با هم باشند.

خانم محترم،اگر روزگار با شوهرت نساخت و تهيدست شد مباداغمى بر غمهايش بيفزايى و بناى ايراد و ناسازگارى را بگذارى.اگر به بيمارى سختى مبتلا شد و مدتى در خانه يا بيمارستان بسترى گشت رسم وفادارى و انسانيت چنان است كه مانند سابق بلكه بيشتر اظهار محبت نموده با كمال صفا از وى پرستارى كنى،از پرستارى و خرج كردن دريغ نكن،اگر شوهرت ندارد ليكن تو دارى باز هم از اموال خودت براى بهبوداو خرج كن،اگر تو مريض ميشدى او تا قدرت داشت از مال خودش براى معالجه تو صرف ميكرد تا بهبود حاصل كنى، اكنون كه او ندارد ليكن تودارى آيين وفادارى و عاطفه اقتضا دارد كه اموالت را در راه او صرف كنى،اگر در اين موقعيت حساس بدادش نرسيدى ترا يك زن بى وفا وخودخواهى مى شمارد كه مال دنيا را بر وجود شوهر ترجيح ميدهد،در اينصورت مهر و علاقه اش نسبت به تو كم ميشود،و حتى ممكن است به قدرى دلسرد شود كه ترا لائق مقام همسرى ندانسته طلاق را ترجيح دهد.

به داستان زير توجه فرماييد:

«مردى...به دادگسترى آمده بود تا همسرش را طلاق گويد.اظهارداشت:بيمار بودم دكتر گفته بود بايد تحت عمل جراحى قرار گيرم.از زنم خواستم پس انداز خود را به عنوان وام در اختيارم بگذارد حاضر نشد و ازخانه من قهر كرد.ناچار در يك بيمارستان دولتى تحت عمل جراحى قرارگرفتم و اينك كه بهبود يافته ام محال است با او زندگى كنم.چون پول را برمن ترجيح داد و چنين زنى را نمى توان يك همسر ناميد (11) ».

هر فرد با وجدانى تصديق ميكند كه حق با مرد مذكور بوده است.

چنين زن خودخواهى كه در يك چنين موقعيت حساسى كه جان شوهرش در معرض خطر بوده حاضر نشده پس انداز خويش را براى نجات شوهرش خرج كند،او را رها كرده و به خانه پدرش رفته لايق مقام محترم همسرى نيست.

خانم محترم،مواظب باش در چنين مواقعى انسانيت و عاطفه را ازدست ندهى،اگر شوهرت به بيمارى سختى مبتلا شد كه تا آخر عمردامنگير اوست يا به زندان محكوم شد مبادا با زور قانون طلاق بگيرى و اوو فرزندانت را تنها و بى سرپرست رها كرده كنار بكشى،آيا وجدانت راضى ميشود كه شوهر بيچاره ات را كه در ايام خوشى با هم بوده ايد اكنون كه درمانده گشته تنها رها كرده بروى؟از كجا كه خودت چند روز ديگر به همين بليه گرفتار نشوى؟بر فرض اينكه طلاق گرفتى و شوهرى هم پيداكردى از كجا كه برايت بهتر بشود؟ دست از خودخواهى و هوسبازى بردار.از خود گذشتگى و فداكارى بخرج بده،عاطفه و وجدان داشته باش،براى رضاى خدا و براى حفظ حيثيت و شرافت خودت با شوهر وفرزندانت به هر حال بساز،بردبارى و صبر داشته باش،فرزندانت راخوب تربيت كن و عملا به آنها درس فداكارى و سازگارى بياموز،ومطمئن باش كه در دنيا و آخرت بهترين پاداش را خواهى داشت، زيرا اين عمل تو بهترين مصداق شوهردارى است كه در رديف جهاد قرار داده شده است.

پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:«جهاد زن در اينست كه خوب شوهردارى كند (12) ».