سپاسگزار باش

پول پيدا كردن كار آسانى نيست،هزاران زحمت و دردسر دارد،انسان مال را براى رفاه و آسايش خويش ميخواهد و ذاتا بدان علاقه منداست،اگر به كسى احسان كرد و مالى را كه به ريشه جانش بسته است دراختيار او قرار داد انتظار دارد قدردانى كند،اگر مورد سپاسگزارى قرارگرفت تشويق ميشود،به احسان و نيكوكارى راغب ميگردد،نه تنها نسبت باين شخص احسان بيشترى خواهد كرد بلكه به مطلق نيكى علاقه مندميگردد،به حديكه ممكن است كم كم به صورت يك عادت ثانوى و يك خوى طبيعى تبديل شود و مشتاق احسان و كار خير گردد،اما اگر قدرش رانشناختند و احسانش را ناديده گرفتند به كار خير بى رغبت ميشود، پيش خود ميگويد:حيف نيست كه به اين مردم نمك نشناس احسان كنم و اموالم را در اختيارشان بگذارم؟حق شناسى و شكرگزارى يكى از اخلاق پسنديده است،و بزرگترين رمز جلب احسان ميباشد،حتى خداوند بزرگ هم كه نيازى به ديگران ندارد سپاسگزارى از نعمتهايش را شرط ادامه نعمت شمرده ميفرمايد:«اگر سپاسگزارى كنيد نعمتهايم را افزون ميكنم (1) ».

خانم محترم،شوهر شما نيز يك بشر عادى است،از قدردانى خوشش ميآيد،هزينه زندگى را تامين ميكند،حاصل دسترنج خويش را درطبق اخلاص نهاده رايگان تقديم شما ميكند،اين عمل را يك وظيفه اخلاقى و شرعى محسوب ميدارد،و از انجام دادن آن لذت مى برد،ليكن ازشما انتظار دارد كه وجودش را مغتنم شمرده از كارهايش قدردانى كنيد،هر گاه اسباب و لوازم زندگى را خريدارى نموده به منزل آورد اظهار سرورو خوشحالى نماييد،و سپاسگزارى كنيد،هر گاه براى تو يا فرزندانت كفش و لباس يا چيز ديگرى آورد فورا از دستش بگير و اظهار خورسندى كن،چه مانع دارد بگويى:متشكرم؟اگر ميوه و شيرينى يا چيز ديگرى به خانه آورد زود از دستش بگير و در جاى خود بگذار،اگر بيمار شدى وبراى معالجه ات كوشش كرد تا شفا يافتى تشكر كن،اگر ترا به تفريح ومسافرت برد سپاسگزارى كن.اگر پول توجيبى گرفتى قدردانى كن،مواظب باش كارهايش را كوچك مشمارى،بى اعتنائى و مذمت نكنى،ناديده نگيرى،اگر كارهايش را مورد توجه قرار داده تشكر كردى احساس غرور و شخصيت ميكند،به زندگى و خرج كردن تشويق ميشود،باز هم سعى ميكند توجه شما را بسوى خويش جلب كند و به وسيله احسان دلتان را بدست آورد،اما اگر كارهايش را كوچك شمردى و به نظر بى اعتنائى نگاه كردى دلسرد ميشود،پيش خود ميگويد:حيف نيست زحمت بكشم وحاصل دسترنجم را خرج افراد نمك نشناسى كنم كه قدرم را نميدانند واحسانهايم را كوچك ميشمارند،رفته رفته به خانه و زندگى بى علاقه ميگردد،تا بتواند از زير بار خرج كردن شانه خالى ميكند،به كسب و كاربى رغبت ميشود،ممكن است به فكر خوشگذرانى بيفتد،اموالش را خرج ديگران كند،مرد بيچاره بيك تعريف خالى و تشكر مفت و مجانى دلخوش است از اين هم دريغ داريد؟!

اگر يكى از خويشان يا دوستان يك جفت جوراب بى ارزش يادسته گل بى قابليت بشما تقديم نمود صدها مرسى متشكرم را نثارش ميكنيدليكن احسانهاى دائمى شوهرتان را به روى مبارك نياورده از يك اظهارتشكر بى مايه هم دريغ ميكنيد؟!

راه و رسم شوهردارى چنين نيست.اصلا منافع شخصى خودتان را تشخيص نميدهيد،تكبر و خودخواهى بلاى بزرگى است،گمان ميكنيداگر تشكر كنيد كوچك ميشويد در صورتى كه بر محبوبيت شما افزوده ميشود،حق شناس و با ادب شناخته ميشود.

امام صادق عليه السلام فرمود:«بهترين زنهاى شما زنى است كه وقتى شوهرش چيزى آورد سپاسگزارى كند و اگر نياورد راضى باشد (2) ».

حضرت صادق عليه السلام فرمود:«هر زنى كه به شوهرش بگويد:

از تو خيرى نديدم تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط ميگردد. (3) »

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:«كسى كه از احسان مردم قدردانى نكند شكر خداى را نيز بجاى نميآورد (4) ».